Ελληνικά 'Αρθρα Αρχεία

Υγιή όρια

17 Απριλίου, 2022/in Ελληνικά 'Αρθρα /by Iro Kotsikeli

Συνήθως, εμείς οι άνθρωποι, προσπαθούμε να ελέγξουμε τη συμπεριφορά των άλλων, παραβλέποντας ότι όλα ξεκινάνε από μέσα μας και τη δική μας στάση για τη ζωή.
Έχουμε άγνοια των προσωπικών μας ορίων, όμως αν ξαφνικά νιώσουμε να καταπατούνται, ξεσπάμε σαν ταύροι σε υαλοπωλείο… Γι’ αυτό χρειάζεται να τα ανακαλύψουμε με υπομονή και μαεστρία.

Ακόμη και τότε όμως, τα όρια θα μπουν από εμάς για εμάς κι όχι για τους άλλους.

Οι γύρω μας δεν είναι υπεύθυνοι για τα δικά μας, προσωπικά, σύνορα και γι’ αυτό δεν ξέρουν που χρειάζεται να σταματήσουν…
Εμείς οι ίδιοι όμως είμαστε υπεύθυνοι και να μάθουμε τα όρια μας και να τα “προστατέψουμε”. Αυτό δε σημαίνει ότι χρειάζεται να καταπατηθούν για να τα δούμε. Μπορούμε απλώς να νιώσουμε πού εξαντλείται η υπομονή μας, τί μας πυροδοτεί τόσο για να πούμε το “Ως εδώ”.

Ο ορισμός της ζώνης ασφαλείας μας απευθύνεται σε εμάς τους ίδιους. Είμαστε οι πρώτοι που θα τη δούμε, θα τη σεβαστούμε και θα μείνουμε πιστοί σε αυτήν.

Selflove

31 Μαρτίου, 2022/in Ελληνικά 'Αρθρα /by Iro Kotsikeli

Η αυταγάπη δεν ορίζεται μόνο από το πως συμπεριφερόμαστε στον εαυτό μας.
Δεν ορίζεται μόνο από τον τρόπο με τον οποίο μιλάμε στον εαυτό μας, ή πως τρεφόμαστε, ή πως επιλέγουμε να ντύνουμε το σώμα μας, να το περιποιούμαστε, να το γυμνάζουμε και να το ακούμε.

Η αυταγάπη ορίζεται και μέσα από το να βάζουμε υγιή όρια.
Να θέτουμε και να ακολουθούμε τις αξίες μας.
Να επιλέγουμε τους ανθρώπους με τους οποίους θέλουμε να συναναστρεφόμαστε, ανεξάρτητα αν αυτοί ανήκουν στο συγγενικό περιβάλλον ή όχι.

Δεν απαιτούν όλες οι συναναστροφές εσωτερική δουλειά.
Υπάρχουν φορές που απλώς χρειάζεται να επιλέξουμε ποιοι θέλουμε να είμαστε και ποιους θέλουμε να έχουμε στον περίγυρο μας.

Τι είναι Αγάπη;

17 Δεκεμβρίου, 2021/in Ελληνικά 'Αρθρα /by Iro Kotsikeli

Τι είναι η Αγάπη;

Η αγάπη είναι επανάσταση για το μυαλό.

Γιατί;

Γιατί το μυαλό από μόνο του είναι καλούπι… και η αγάπη δεν μπορεί να χωρέσει σε κανένα.

Μπορείς να την αφήσεις να είναι αυτή που είναι.

Δε χρειάζεται να της βάλεις ταμπέλα προσδιορίζοντας τη με τις πράξεις σου.

Οτιδήποτε δεν είναι «όλον», την υποβιβάζει. Την κάνει κάτι λιγότερο από αυτό που είναι. Επειδή δε θα είναι ποτέ ολόκληρη αλλά θα εκφράζεται μόνο ένα μέρος αυτής.

Η αγάπη είναι παρουσία. Ξέρεις… Αυτή η βαθιά ηρεμία και γαλήνη. Αυτή η ευγνωμοσύνη. Η ενότητα.
Αυτό που προκαλείται στον άνθρωπο όταν βλέπει κάτι όμορφο… Και αρχίζει εκεί που ησυχάζει η σκέψη.

Ξέρεις, μάθαμε πως η αγάπη πονάει, μάθαμε πως χρειάζεται κουράγιο, πως είναι δύσκολο να αγαπάς.

Πώς τα έχουμε μάθει όλα τόσο ανάποδα εμείς οι άνθρωποι;

Μπερδεύουμε την αγάπη με την κτητικότητα. Η αγάπη δεν πονάει. Η αγάπη ελευθερώνει. Απελευθερώνει. Από πόνο, από «εαυτό», από πρότυπα, από «πρέπει». Από νου. Από την αίσθηση “ξεχωριστότητας”.

Όμως αγάπη ενώνει. Η αγάπη είναι η ένωση. Η αγάπη είναι το όλον.

Κι αγάπη, είσαι εσύ.

Πόσο σημαντικοί είναι “οι άλλοι” στη ζωή μας;

28 Νοεμβρίου, 2021/in Ελληνικά 'Αρθρα /by Iro Kotsikeli

Οι άλλοι. Πόσο σημαντικοί είναι “οι άλλοι” στη ζωή μας;
Τι θα πουν για εμάς;
Πως θα είμαστε στα μάτια τους;
Θα δώσουμε καλή εντύπωση;
Πως θα νιώσουν;
Μήπως μας παρεξηγήσουν;
Τι θα σκεφτούν;

Πόσες φορές σκεφτόμαστε τους άλλους πριν κάνουμε ένα βήμα;
Πόσες φορές έχουμε χρησιμοποιήσεις τους άλλους και τη γμώμη τους, ως δικαολογία, για όσα θέλαμε αλλά δεν κάναμε;
Ή αντιθέτως, πόσες φορές έχουμε συγκρίνει εμάς, με άλλους;

Μπορώ να πω πως όλα αυτά τα έχω κάνει πολλές φορές.

Ξέρεις… “οι άλλοι”, είναι εσύ.
Κρίνεις τον εαυτό σου και περιμένεις να σε κρίνουν και “οι άλλοι”.
Συγκρίνεις τον εαυτό σου και γι΄αυτό φοβάσαι ότι θα σε συγκρίνουν και “οι άλλοι”.

Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι που σε κινητοποιεί ο φόβος.
Ο φοβος του “δεν είμαι αρκετά καλός”.
Όμως ο μεγαλύτερος φόβος είναι η επιβεβαίωση αυτής της σκέψης.

Το καλύτερο όμως είναι πως μόλις δεις τον φόβο σου,
μπορείς να αποφασίσεις συνειδητά τι θα κάνεις με αυτόν.

Θα σταθείς μπροστά του με αντίσταση και θα παλέψεις;
(but what you resist, persist)
Θα τον αγκαλιάσεις με αποδοχή κι αγάπη;
Ή απλώς θα τον υπερπηδήσεις γιατί σου φαίνεται μικρός;

Τον δικό μου τον είδα.
Τον χρησιμοποίησα για λίγο και τώρα ήρθε η ώρα να τον αφήσω.

Έτσι κάνω το βήμα…
Μετά από αρκετό καιρό, ανακοινώνω την ύπαρξη του “Iroida”

Τι σημαίνει αυτό;

Διάβασε περισσότερα εδώ
Ή αφιέρωσε 20′ για να γνωριστούμε.

Αυτό που αγαπάμε

28 Νοεμβρίου, 2021/in Ελληνικά 'Αρθρα /by Iro Kotsikeli

Ειλικρινά, δεν έχουμε ιδέα τι σημαίνει να κάνουμε αυτό που αγαπάμε.
Γι’ αυτό και συμβιβαζόμαστε.
Αυτό που σε κάνει να νιώθεις καλά. Αυτό να κάνεις.

Ασχολούμαι με αρκετά πράγματα, δύο εκ των οποίων μπορεί να μη με ικανοποιούν, αλλά πληρώνουν τους λογαριασμούς.
Πολύ πρόσφατα ξεκίνησα να κάνω πράγματα για τα οποία χτυπάει η καρδιά μου.
Μόνο τώρα που ξέρω, μπορώ να συγκρίνω και να πω με απόλυτη βεβαιότητα, πως όταν δεν κάνω αυτό που αγαπώ, απλώς ξοδεύομαι.

Πολλές φορές δεν ξέρουμε καν τι θέλουμε.
Όπως δεν ξέρουμε και τι μας αρέσει.
Ή το πώς θα ξέρουμε ότι αυτό που επιλέξαμε, είναι για εμάς.

Ξεχνάμε πως όταν μας αρέσει κάτι, χαιρόμαστε και κάνουμε σαν μικρά παιδιά.
Το συναίσθημα φίλοι μου. Το συναίσθημα.
Αυτό είναι που αποτελεί την πινακίδα για να πάμε προς μια κατεύθυνση.
Έτσι θα καταλάβουμε αν μας αρέσει κάτι.

Το Σύμπαν έχει άπειρες δυνατότητες κι επιλογές.
Αν το έκανα εικόνα θα το παρουσίαζα με έναν μπουφέ γεμάτο με κάθε λογής γεύσεις.
Αν δε δοκιμάσεις, πώς θα ξέρεις τι σου αρέσει;
Άλλοι ξέρουν τι τους αρέσει πριν καν το δοκιμάσουν… κι άλλοι χρειάζεται να δοκιμάσουν τα πάντα για να επιλέξουν.
Κι αυτό, είναι εντάξει.

Χρησιμοποίησε τον τρόπο σου και μείνε πιστός στον εαυτό σου.
Πες την αλήθεια σου ξεκάθαρα και δυνατά, πρώτα, μέσα σου!
Και να ξέρεις πως η απόκρυψη της, μόνο ευτυχισμένο δε θα σε κάνει.

Γι’αυτό να είσαι αληθινός. Όχι για τους άλλους. Για εσένα. Για την ευτυχία σου!

Κι όταν μπορέσεις να πεις την αλήθεια στον εαυτό σου, βρεις και κάνεις αυτό που σου αρέσει, τότε θα καταλάβεις τι σημαίνει ευτυχία!
Καθημερινή ικανοποίηση! Άνοιξη! Ευγνωμοσύνη! Χαρά!

Τόλμησε να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα.
Τόλμησε να νιώσεις πλήρης.
Τόλμησε να πετύχεις και να εξελιχθείς.

Εκεί που σου λέει η καρδιά σου να πας.
Όχι εκεί που σε υποτάσσει ο φόβος σου.

Δεν είναι όλα όπως φαίνονται

18 Οκτωβρίου, 2021/in Ελληνικά 'Αρθρα /by Iro Kotsikeli

Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Όπως φαίνεται στον καθένα μας τουλάχιστον.

Πάντα βλέπουμε αυτό που επιλέγουμε να πιστεύουμε.
Και συνήθως αυτό που βλέπουμε και πιστεύουμε, είναι και αυτό που χρειαζόμαστε να δούμε.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορούμε να επιλέξουμε να παίξουμε μέσα στο παιχνίδι της ζωής.

Πώς θα επιλέξουμε όμως αν δεν έχουμε “γευτεί” τις πολλαπλές επιλογές που έχουμε ως δυνατότητες;
Δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι εμένα με βοήθησε το να βιώσω διαφορετικές εμπειρίες. Επειδή τώρα ξέρω ποια θέλω να είμαι. Επειδή είδα ποια δε θέλω να είμαι.

Δεν είναι εύκολο. Μπορεί να “βλέπουμε” πολύ φασαρία γύρω μας.
Αλλά αυτό συμβαίνει μόνο επειδή υπάρχει φασαρία μέσα μας.
Όταν υπάρχει ησυχία μέσα, υπάρχει ησυχία κι έξω.
Το έξω δείχνει μόνο αυτό που υπάρχει μέσα μας.

Όλα όσα πιστεύουμε ζωντανεύουν μπροστά μας.
Πεποιθήσεις ονομάζονται. Κι έχουμε όλοι.
Κανείς δεν εξαιρείται.
Ο μοναδικός τρόπος να μη ζωντανεύουν κάθε φορά μπροστά μας είναι, να παρατηρούμε εμάς, σκέψεις, κινήσεις, δράσεις κι αντιδράσεις και να επιλέγουμε ξανά.

Ένα μόνο πράγμα μπορεί να κάνει δύσκολη τη διαδικασία.
Η βαθιά ταύτιση μας με μια ιδέα.
Μη φοβηθείς να επιλέξεις διαφορετικά. Μπορείς!
Όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά επιβάλλεται εφόσον μια εμπειρία δε σε εξυπηρετεί.

Ύπαρξη

7 Οκτωβρίου, 2021/in Ελληνικά 'Αρθρα /by Iro Kotsikeli

Φυσικά ξέχασα το πώς γεννήθηκα, δεν ξέρω πως θα ήταν να θυμάσαι τη διαδικασία του να βγαίνεις στον κόσμο. Μπορεί να ήταν τρομακτικό, ή από την άλλη συναρπαστικό. Ή και τα δύο. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι θυμάμαι πολλές στιγμές ή και καταστάσεις που βίωσα στην παιδική ηλικία. Αυτό μου επιτρέπει να μιλήσω με ειλικρίνεια και σιγουριά γι’ αυτά τα χρόνια. Δε μπορώ να πω ότι ήμουν «φυσιολογικό» παιδί. Όπως ορίζεται το «φυσιολογικό» με βάση την πλειονότητα. Ούτε φώναζα, ούτε τσίριζα, ούτε μάλωνα. Μάλλον ήμουν το πιο φυσιολογικό παιδί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ανέκαθεν ήθελα να φάω τον κόσμο!

Ξέρεις, τα παιδιά έχουν όρεξη να ζήσουν. Να μάθουν, να ανακαλύψουν, να γευτούν, να νιώσουν, να δουν… να μυρίσουν. Είναι περίεργα. Κάνουν τους detective και τους μυστικούς πράκτορες σε παιχνίδια γιατί αυτό που τους αρέσει είναι να ανακαλύπτουν. Να εξερευνούν. Χρησιμοποιούν όλες τους τις αισθήσεις για να «πιάσουν» ό,τι περισσότερο μπορούν.

Το κάθε τι, την αίσθηση, την εικόνα, τη μυρωδιά, την αφή, ακόμη και την ονομασία του. Να μάθουν πως το λένε «αυτό» κι «εκείνο». Γιατί το λένε έτσι. Ποιος του έδωσε αυτό το όνομα, πότε, κι άλλα τέτοια πολλά. Δεν έχουν ακόμη ταμπέλες για τα πράγματα, τους ανθρώπους ή τον εαυτό τους.

Το κάθε τι, είναι αυτό που είναι. Μια καρέκλα, είναι. Ένα δέντρο, είναι. Ο εαυτός τους, είναι. Είναι αυτό που είναι. Έτσι αν ρωτήσεις ένα παιδί, «τι είναι αυτό αγάπη μου;», δείχνοντας για παράδειγμα ένα δέντρο, το πιο πιθανό είναι ότι δε θα πάρεις απάντηση. Είναι δεδομένο για το παιδί ότι «είναι», τελεία. Είναι αυτό που είναι. Τι πάει να πει «τι είναι;», δεν το νιώθεις; Είναι. Όπως κι εσύ, είσαι. Υπάρχεις. Τέλος.
Αν όμως το ρωτήσεις «πως το λένε αυτό αγάπη μου;» τότε θα το ονοματίσει. Θα βάλει μια ταμπέλα. Θα πει, «αυτό είναι (ονομάζεται) δέντρο». Κι έτσι θα αρχίσει να συνδέει συνειρμικά πως «λένε» το κάθε τι. Ακόμη και τον εαυτό του. Όταν ρωτάς το παιδί «πως σε λένε;» ή «πες μωρό μου το ονοματάκι σου στην κυρία/κύριο», τότε το παιδί λέει το όνομά του βάζοντας ταμπέλα στον εαυτό του. Ξαφνικά είναι ο Νάσος, ο Νίκος, ο Γιώργος, η Μαντώ, Η Μάγδα, η Μυρτώ. Παύει να είναι αυτό που είναι. Γίνεται κάποιος. Όπως και όλα ξαφνικά γίνονται «κάτι». Μα πριν ήταν πολλά περισσότερα από κάτι. Όμως είναι εντάξει. Δεν αντιστέκεται. Αποδέχεται ακολουθεί και μαθαίνει.